×
Pigmenta ferri oxidatis, quae derivantur ex ferrum(III) oxidato (Fe₂O₃), habent historiam longam et variatam ut componentes essentiales in pigmentis et aliis mediis artisticis. Praeclara propter colores robustos et terrestres ab luteo usque ad rubrum profundum, ferri oxidata sunt utilia sicut pigmenta per milenia. Hominum praehistoricorum usus est de hoc composto ex depositis naturalibus ochrae, creando pigmenta viva pro pictura cavernarum et saxorum.
Per tempus, pigmenta ferruginea oxida evolvere coeperunt, in vitrum pictum mediaevalis Europae et murales sinenses reperiri. Industrialiter, ferrum oxidum per processus tales ut calcinatio praecursorum compositarum ad altas temperaturas conficitur, quod pulvis et durabilis et luce constans redditur.
Ferrum oxidum praecipue in duabus formis existit: α-Fe₂O₃, stabilitate maxima praedita et in natura ut hematitum reperta, et γ-Fe₂O₃, quae in α-Fe₂O₃ mutatur ad altas temperaturas. Utraque forma pigmenti versatilem naturam tribuit, varietatem umbrarum et usuum patrocinando.
Praeterquam quod in pictura et incaustum usurpatur, pigmenta ferruginea oxida etiam in ceramicis, caucci et ut catalysatores ac agentia polientia funguntur. Eorum durabilitas et facultas spectrvm tonorum terrae reddendi eos in contextibus tam artificiosis quam industrialibus multum aestimatos facit. Itaque pigmenta ferruginea oxida continuo in ampla serie applicationum partem maximam agunt, testimonium perpetuae significationis et versatilitatis eorum.
